Nieuws

Paul Ramakers koos na kanker en beenamputatie voor een ander leven

Paul Ramakers was een gevierd manager bij multinational General Electric. Een topfunctie in Amerika lonkte totdat bij hem in 2019 een tumor in het linkerbeen werd geconstateerd. Zonder aarzelen nam hij afscheid van het hectische leven met het dikke salaris en gooide het roer om. Nu vertelt de ambassadeur van Five4Five zijn verhaal bij bedrijven, instellingen en iedereen die het horen wil. ‘Carrière ja, die had ik. Maar geen relatie meer, geen vrienden en mijn kinderen zag ik maar af en toe. Die tumor heeft mijn leven veranderd. Positief, wel te verstaan!’

‘Je neemt zélf je beslissingen’
Een onschuldige, verharde blauwe plek. Zo luidde de eerste diagnose van de huisarts. De scan en röntgenfoto “voor de zekerheid” in het ziekenhuis vertelden een ander verhaal. ‘Op een vrijdagmiddag in februari had ik de scan’, kijkt Paul Ramakers terug op de weken die zijn leven compleet zouden veranderen. ‘De radioloog keek al een beetje bedenkelijk, maar wilde niets zeggen. De maandag daarop, op weg naar mijn werk in Frankfurt, belde de specialist. Of ik de auto even aan de kant wilde zetten. Toen ik de diagnose te horen kreeg, ging alles even op zwart.’

Amputatie
De boodschap van de oncoloog is hard en duidelijk: een agressieve tumor van twintig bij vijf centimeter. Zware chemo in combinatie met een ingrijpende operatie of amputeren waren de opties om te overleven. ‘Mits er geen uitzaaiingen waren. Dat bleek gelukkig niet zo te zijn. Toen heb ik gekozen voor amputatie, omdat de chemo geen garantie bood op genezing en omdat ik later uiteindelijk toch mijn been zou verliezen. We prikten een datum twee weken verder.’

Geen gevoel
Twee weken die Paul Ramakers niet besteedde aan zelfbeklag of boosheid om het lot. ‘Ik ben leuke dingen gaan doen, onder meer met mijn en zoon mountainbiken. En ik heb nagedacht, in de spiegel gekeken. Daar werd ik niet zo blij van. Ik zag een man die maar één doel voor ogen had: presteren, carrière maken. Ik werkte sinds mijn 25e voor General Electric en was met mijn 35 jaar hoog in de boom beland. Eerst als manager bij de medische divisie in Eindhoven later als logistiek directeur Europa en Afrika. Ik maakte honderd vliegreizen per jaar, logeerde in de beste hotels, had een vet salaris. Ik besliste over mensen, voerde reorganisaties met ontslagen door zonder dat het me raakte. Ik had geen gevoel meer.’

Presteren
Paul zag zijn ouders amper, had geen contact meer met oude vrienden en ook zijn vrouw en twee kinderen drongen niet meer tot hem door. ‘We zijn gescheiden toen Mitch en Fay één en drie jaar oud waren. Het raakte me niet. Ik moest dóór, presteren. Later zou er tijd komen voor andere dingen. Altijd later, uitstellen, de kop in het zand. Totdat die tumor me letterlijk onderuit haalde. Een hard gelag? Je zou het zeggen, maar vreemd genoeg had ik meteen door dat het een kans was om een ander leven te gaan leiden. Ik besefte ineens dat mijn leven niets méér was dan een mooie titel op een visitekaartje. Zonder die baan met status was ik een gevoelloos persoon zonder sociaal leven.’

Eigenaar
Nog vóór de amputatie nam Paul Ramakers (38), geboren in Weert en woonachtig in Born, ontslag bij General Electric. ‘Ik wist toen al dat nooit meer terug zou gaan. Ik wilde mijn verhaal wilde vertellen. Mensen waarschuwen voor de valkuilen van alleen maar presteren en carrière maken, van materie. Mijn boodschap is dat je altijd keuzes hebt. Hoezo geen tijd voor je relatie of kinderen? Voor vrienden, sporten of andere dingen die je graag doet? We duwen onszelf in een keurslijf, maar geven altijd andere of omstandigheden de schuld. Je zit zélf aan het stuur, je bent zelf de eigenaar.’

Eén been
Een intensieve revalidatie bij Adelante in Hoensbroek volgde en bijna maakte Paul Ramakers weer dezelfde fout. ‘Ik moest en zou zo snel mogelijk herstellen, want ik wilde meedoen aan een handbikewedstrijd in Oostenrijk. Ik werd er tweede en kreeg van NOC/NSF de kans om te gaan trainen voor de Paralympics. Een carrière als topsporter dus. Voor ik het wist zat ik wéér in een ratrace. Vorig jaar heb ik daarom besloten om te stoppen. Mijn missie is mijn verhaal vertellen en mensen met  duidelijk te maken dat een ander leven mogelijk is. Als je bereid bent om te veranderen. Dat perspectief is er ook voor mensen met kanker, reden om ambassadeur te worden van Five4Five. Ik mis mijn rechterbeen. So what? Dat mag iedereen zien, ik loop zoveel mogelijk in korte broek. Ik ben trainer van het voetbalteam van Mitch. Een trainer met één been, ha ik laat er mijn leven niet door verpesten.’

Spiegel
Paul Ramakers is inmiddels een veel gevraagd spreker bij bedrijven, scholen, overheden en instellingen. Tijdens zijn interactieve presentatie daagt hij zijn publiek met kleine opdrachten en vragen uit om vooral eens in die spiegel te kijken. ‘Denk eens na. Waar ben je mee bezig? Ben je gelukkig? Wat beteken je voor anderen? Ik weet niet of mijn tumor veroorzaakt is door ongezond leven en stress, het zou zomaar kunnen. Ik weet wel dat stress geen positieve invloed heeft. Natuurlijk, na een presentatie is iedereen enthousiast, maar een dag later gaat iedereen over tot de orde van de dag. Wat ik graag zou willen is om mensen écht die omslag te laten maken, samen met gespecialiseerde coaches. Er zit zoveel moois in het leven. Ik zie mijn kinderen weer, heb een relatie en vrienden, voel zingeving. Ik ben gelukkig. Dat gun ik iedereen.’

Paul Ramakers is te boeken als spreker. Hij sponsort Five4Five met een deel van de opbrengst van een aantal lezingen. www.paul-ramakers.com

Interview Jos Cortenraad
Foto’s Henry Peters