Nicky Saes- Vliex: Een marathon voor mama
“Eind april kregen wij te horen dat mijn moeder acute leukemie had. Als familie zijn wij altijd bereid om elkaar te helpen, te steunen, op te vrolijken en samen een team te vormen.” Nicky zeg dat ze wist dat haar moeder er 100% voor zou gaan. Ondanks dat er maar 5% kans was op genezing van deze agressieve vorm van leukemie, bleef haar moeder positief. “Ach”, zei ze, “ik heb wel 5% kans, ze hadden ook kunnen zeggen dat ik terminaal was…” Als buitenstaander voelde Nicky zich machteloos, zegt ze. “Ik wilde graag helpen en ging gelijk over tot actie. Ik wilde m’n volgende marathon koppelen aan een goed doel, en dit keer voor mam, tegen leukemie.” Toen Nicky en haar broer Dennis zich gingen testen of ze mogelijk stamceldonor voor hun moeder konden worden, kwam Nicky in contact met mogelijke hulpbronnen. “Via de dames van de oncologie kwam ik in contact met Marcel van Kankeronderzoekfonds Limburg. Dit koppelde ik weer met Raymond van Bearsports, en zo begon het balletje te rollen, in de hoop dat mam en anderen ermee geholpen zouden worden.” Binnen één dag haalde ze al €1000 op. “Dit had ik niet verwacht…” In de tussentijd zag Nicky haar moeder echter ook achteruit gaan. “Mam werd steeds zieker, maar ondanks alles vochten we samen door.” Toch was het een oneerlijk gevecht. “Op een dag kwam het gesprek met ons gezin en de artsen: ‘Mevrouw, we stoppen ermee. Als we door gaan behandelen we u letterlijk dood.’ De chemo werd stop gezet... Mam kwam naar huis... Wow... En nu?”
De positiviteit en kracht die de hele familie kenmerkt, bleef. “Mijn zoon kwam op het idee 100 kilometer voor zijn oma te gaan fietsen en nog meer geld in te zamelen, samen met Harry en Kevin. Later fietste ook papa mee en zijn Sheila en ik overal mee naartoe gereden, samen met de kids. Ook zijn vele van onze vrienden bij de start en finish komen kijken! Zo gaaf, en oma, zo zwak als ze was, kwam naar buiten om haar kleinzoon bii de finish te verwelkomen. Wat een emotioneel moment. En dan te bedenken dat ze de daaropvolgende dag naar het hospice ging…”
In het hospice hebben Nicky en haar moeder nog veel kleine, mooie momenten meegemaakt. “We hebben nog samen gelachen en gehuild, we deelden veel, of zeiden op sommige momenten gewoon helemaal niks. We hebben zelfs nog in een weiland gezeten (mam in de rolstoel en ik op de grond) en geprobeerd daar samen te schreeuwen, waar we toen zelfs om moesten lachen.”
“Dagen gingen voorbij, mam ging steeds harder achteruit en ondanks alles was mam altijd sterk en positief, ook al had ze haar momenten... Ze is uiteindelijk vredig ingeslapen en heeft maar liefst drie – succesvol – maanden gevochten. Mam wilde dat ik door ging met de actie voor de mensen die ook leukemie hadden. Dankzij iedereen hebben we maar liefst €4065 mogen ophalen!! Dankjulliewel allemaal! Mam rust zacht ❤️💫"